куга́канне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
куга́канне | |
куга́кання | |
куга́канню | |
куга́канне | |
куга́каннем | |
куга́канні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
куга́канне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
куга́канне | |
куга́кання | |
куга́канню | |
куга́канне | |
куга́каннем | |
куга́канні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)