ко́ўцік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| ко́ўцік | ко́ўцікі | |
| ко́ўціка | ко́ўцікаў | |
| ко́ўціку | ко́ўцікам | |
| ко́ўцік | ко́ўцікі | |
| ко́ўцікам | ко́ўцікамі | |
| ко́ўціку | ко́ўціках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)