ко́цік
‘памянш. да кот; марская жывёліна’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| ко́цік | ко́цікі | |
| ко́ціка | ко́цікаў | |
| ко́ціку | ко́цікам | |
| ко́ціка | ко́цікаў | |
| ко́цікам | ко́цікамі | |
| ко́ціку | ко́ціках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)