ке́ўканне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
ке́ўканне | |
ке́ўкання | |
ке́ўканню | |
ке́ўканне | |
ке́ўканнем | |
ке́ўканні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
ке́ўканне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
ке́ўканне | |
ке́ўкання | |
ке́ўканню | |
ке́ўканне | |
ке́ўканнем | |
ке́ўканні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)