ке́хканне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
ке́хканне | |
ке́хкання | |
ке́хканню | |
ке́хканне | |
ке́хканнем | |
ке́хканні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
ке́хканне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
ке́хканне | |
ке́хкання | |
ке́хканню | |
ке́хканне | |
ке́хканнем | |
ке́хканні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)