каю́к

‘канец, пагібель’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. каю́к каю́к
Р. каю́к каю́к
Д. каю́к каю́к
В. каю́к каю́к
Т. каю́к каю́к
М. каю́к каю́к

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)