карына́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. карына́ карыны́
Р. карыны́ кары́н
Д. карыне́ карына́м
В. карыну́ карыны́
Т. карыно́й
карыно́ю		 карына́мі
М. карыне́ карына́х

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)