кару́нд

‘каштоўны камень; ювелірны выраб’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кару́нд карунды
Р. кару́нда карундаў
Д. кару́нду карундам
В. кару́нд карунды
Т. кару́ндам карундамі
М. кару́ндзе карундах

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)