кардаўшчы́к
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| кардаўшчы́к | кардаўшчыкі́ | |
| кардаўшчыка́ | кардаўшчыко́ў | |
| кардаўшчыку́ | кардаўшчыка́м | |
| кардаўшчыка́ | кардаўшчыко́ў | |
| кардаўшчыко́м | кардаўшчыка́мі | |
| кардаўшчыку́ | кардаўшчыка́х |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)