каранё́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| каранё́к | каранькі́ | |
| каранька́ | каранько́ў | |
| караньку́ | каранька́м | |
| каранё́к | каранькі́ | |
| каранько́м | каранька́мі | |
| караньку́ | каранька́х |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)