кара́ннік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кара́ннік кара́ннікі
Р. кара́нніка кара́ннікаў
Д. кара́нніку кара́ннікам
В. кара́ннік кара́ннікі
Т. кара́ннікам кара́ннікамі
М. кара́нніку кара́нніках

Крыніцы: nazounik2008.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)