каранава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
каранава́нне | каранава́нні | |
каранава́ння | каранава́нняў | |
каранава́нню | каранава́нням | |
каранава́нне | каранава́нні | |
каранава́ннем | каранава́ннямі | |
каранава́нні | каранава́ннях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)