карага́ч

‘дрэва’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. карага́ч карагачы́
Р. карагача́ карагачо́ў
Д. карагачу́ карагача́м
В. карага́ч карагачы́
Т. карагачо́м карагача́мі
М. карагачы́ карагача́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)