карава́йніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. карава́йніца карава́йніцы
Р. карава́йніцы карава́йніц
Д. карава́йніцы карава́йніцам
В. карава́йніцу карава́йніц
Т. карава́йніцай
карава́йніцаю		 карава́йніцамі
М. карава́йніцы карава́йніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)