карабе́льнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. карабе́льнік карабе́льнікі
Р. карабе́льніка карабе́льнікаў
Д. карабе́льніку карабе́льнікам
В. карабе́льніка карабе́льнікаў
Т. карабе́льнікам карабе́льнікамі
М. карабе́льніку карабе́льніках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)