карабе́льнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| карабе́льнік | карабе́льнікі | |
| карабе́льніка | карабе́льнікаў | |
| карабе́льніку | карабе́льнікам | |
| карабе́льніка | карабе́льнікаў | |
| карабе́льнікам | карабе́льнікамі | |
| карабе́льніку | карабе́льніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)