кан’юнкты́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кан’юнкты́ўны кан’юнкты́ўная кан’юнкты́ўнае кан’юнкты́ўныя
Р. кан’юнкты́ўнага кан’юнкты́ўнай
кан’юнкты́ўнае		 кан’юнкты́ўнага кан’юнкты́ўных
Д. кан’юнкты́ўнаму кан’юнкты́ўнай кан’юнкты́ўнаму кан’юнкты́ўным
В. кан’юнкты́ўны (неадуш.)
кан’юнкты́ўнага (адуш.)		 кан’юнкты́ўную кан’юнкты́ўнае кан’юнкты́ўныя (неадуш.)
кан’юнкты́ўных (адуш.)
Т. кан’юнкты́ўным кан’юнкты́ўнай
кан’юнкты́ўнаю		 кан’юнкты́ўным кан’юнкты́ўнымі
М. кан’юнкты́ўным кан’юнкты́ўнай кан’юнкты́ўным кан’юнкты́ўных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)