кан’юнктыва́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кан’юнктыва́льны кан’юнктыва́льная кан’юнктыва́льнае кан’юнктыва́льныя
Р. кан’юнктыва́льнага кан’юнктыва́льнай
кан’юнктыва́льнае
кан’юнктыва́льнага кан’юнктыва́льных
Д. кан’юнктыва́льнаму кан’юнктыва́льнай кан’юнктыва́льнаму кан’юнктыва́льным
В. кан’юнктыва́льны (неадуш.)
кан’юнктыва́льнага (адуш.)
кан’юнктыва́льную кан’юнктыва́льнае кан’юнктыва́льныя (неадуш.)
кан’юнктыва́льных (адуш.)
Т. кан’юнктыва́льным кан’юнктыва́льнай
кан’юнктыва́льнаю
кан’юнктыва́льным кан’юнктыва́льнымі
М. кан’юнктыва́льным кан’юнктыва́льнай кан’юнктыва́льным кан’юнктыва́льных

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)