кан’екту́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кан’екту́рны кан’екту́рная кан’екту́рнае кан’екту́рныя
Р. кан’екту́рнага кан’екту́рнай
кан’екту́рнае		 кан’екту́рнага кан’екту́рных
Д. кан’екту́рнаму кан’екту́рнай кан’екту́рнаму кан’екту́рным
В. кан’екту́рны (неадуш.)
кан’екту́рнага (адуш.)		 кан’екту́рную кан’екту́рнае кан’екту́рныя (неадуш.)
кан’екту́рных (адуш.)
Т. кан’екту́рным кан’екту́рнай
кан’екту́рнаю		 кан’екту́рным кан’екту́рнымі
М. кан’екту́рным кан’екту́рнай кан’екту́рным кан’екту́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)