канфрантава́ць

‘знаходзіцца ў стане канфрантацыі’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. канфранту́ю канфранту́ем
2-я ас. канфранту́еш канфранту́еце
3-я ас. канфранту́е канфранту́юць
Прошлы час
м. канфрантава́ў канфрантава́лі
ж. канфрантава́ла
н. канфрантава́ла
Загадны лад
2-я ас. канфранту́й канфранту́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час канфранту́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)