ка́нтар

‘від аброці’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ка́нтар ка́нтары
Р. ка́нтара ка́нтараў
Д. ка́нтару ка́нтарам
В. ка́нтар ка́нтары
Т. ка́нтарам ка́нтарамі
М. ка́нтары ка́нтарах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)