канстытуцы́йна-паўнамо́цны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. канстытуцы́йна-паўнамо́цны канстытуцы́йна-паўнамо́цная канстытуцы́йна-паўнамо́цнае канстытуцы́йна-паўнамо́цныя
Р. канстытуцы́йна-паўнамо́цнага канстытуцы́йна-паўнамо́цнай
канстытуцы́йна-паўнамо́цнае		 канстытуцы́йна-паўнамо́цнага канстытуцы́йна-паўнамо́цных
Д. канстытуцы́йна-паўнамо́цнаму канстытуцы́йна-паўнамо́цнай канстытуцы́йна-паўнамо́цнаму канстытуцы́йна-паўнамо́цным
В. канстытуцы́йна-паўнамо́цны (неадуш.)
канстытуцы́йна-паўнамо́цнага (адуш.)		 канстытуцы́йна-паўнамо́цную канстытуцы́йна-паўнамо́цнае канстытуцы́йна-паўнамо́цныя (неадуш.)
канстытуцы́йна-паўнамо́цных (адуш.)
Т. канстытуцы́йна-паўнамо́цным канстытуцы́йна-паўнамо́цнай
канстытуцы́йна-паўнамо́цнаю		 канстытуцы́йна-паўнамо́цным канстытуцы́йна-паўнамо́цнымі
М. канстытуцы́йна-паўнамо́цным канстытуцы́йна-паўнамо́цнай канстытуцы́йна-паўнамо́цным канстытуцы́йна-паўнамо́цных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)