каноплеапрацо́ўчы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. каноплеапрацо́ўчы каноплеапрацо́ўчая каноплеапрацо́ўчае каноплеапрацо́ўчыя
Р. каноплеапрацо́ўчага каноплеапрацо́ўчай
каноплеапрацо́ўчае		 каноплеапрацо́ўчага каноплеапрацо́ўчых
Д. каноплеапрацо́ўчаму каноплеапрацо́ўчай каноплеапрацо́ўчаму каноплеапрацо́ўчым
В. каноплеапрацо́ўчы (неадуш.)
каноплеапрацо́ўчага (адуш.)		 каноплеапрацо́ўчую каноплеапрацо́ўчае каноплеапрацо́ўчыя (неадуш.)
каноплеапрацо́ўчых (адуш.)
Т. каноплеапрацо́ўчым каноплеапрацо́ўчай
каноплеапрацо́ўчаю		 каноплеапрацо́ўчым каноплеапрацо́ўчымі
М. каноплеапрацо́ўчым каноплеапрацо́ўчай каноплеапрацо́ўчым каноплеапрацо́ўчых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)