канкурава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. канкурава́нне канкурава́нні
Р. канкурава́ння канкурава́нняў
Д. канкурава́нню канкурава́нням
В. канкурава́нне канкурава́нні
Т. канкурава́ннем канкурава́ннямі
М. канкурава́нні канкурава́ннях

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)