каменеапрацо́ўчы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. каменеапрацо́ўчы каменеапрацо́ўчая каменеапрацо́ўчае каменеапрацо́ўчыя
Р. каменеапрацо́ўчага каменеапрацо́ўчай
каменеапрацо́ўчае		 каменеапрацо́ўчага каменеапрацо́ўчых
Д. каменеапрацо́ўчаму каменеапрацо́ўчай каменеапрацо́ўчаму каменеапрацо́ўчым
В. каменеапрацо́ўчы (неадуш.)
каменеапрацо́ўчага (адуш.)		 каменеапрацо́ўчую каменеапрацо́ўчае каменеапрацо́ўчыя (неадуш.)
каменеапрацо́ўчых (адуш.)
Т. каменеапрацо́ўчым каменеапрацо́ўчай
каменеапрацо́ўчаю		 каменеапрацо́ўчым каменеапрацо́ўчымі
М. каменеапрацо́ўчым каменеапрацо́ўчай каменеапрацо́ўчым каменеапрацо́ўчых

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)