калану́ць
‘кальнуць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| калану́ | каланё́м | |
| калане́ш | каланяце́ | |
| калане́ | калану́ць | |
| Прошлы час | ||
| калану́ў | калану́лі | |
| калану́ла | ||
| калану́ла | ||
| Загадны лад | ||
| калані́ | калані́це | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| калану́ўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)