з’іне́ць

дзеяслоў, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. з’іне́е з’іне́юць
Прошлы час
м. з’іне́ў з’іне́лі
ж. з’іне́ла
н. з’іне́ла

Іншыя варыянты: з’і́нець.

Крыніцы: tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)