з’е́зд
‘сход; месца, па якім з'язджаюць’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| з’е́зд | з’е́зды | |
| з’е́зда | з’е́здаў | |
| з’е́зду | з’е́здам | |
| з’е́зд | з’е́зды | |
| з’е́здам | з’е́здамі | |
| з’е́здзе | з’е́здах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)