зябаві́ца
‘персаніфікаванае паняцце, як асоба’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
| зябаві́ца | |
| зябаві́цы | |
| зябаві́цы | |
| зябаві́цу | |
| зябаві́цай зябаві́цаю |
|
| зябаві́цы |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)