зуро́чыць
‘сурочыць каго-небудзь, што-небудзь і без прамога дапаўнення’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| зуро́чу | зуро́чым | |
| зуро́чыш | зуро́чыце | |
| зуро́чыць | зуро́чаць | |
| Прошлы час | ||
| зуро́чыў | зуро́чылі | |
| зуро́чыла | ||
| зуро́чыла | ||
| Загадны лад | ||
| зуро́ч | зуро́чце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| зуро́чыўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)