зуба́тавец
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| зуба́тавец | зуба́таўцы | |
| зуба́таўца | зуба́таўцаў | |
| зуба́таўцу | зуба́таўцам | |
| зуба́таўца | зуба́таўцаў | |
| зуба́таўцам | зуба́таўцамі | |
| зуба́таўцу | зуба́таўцах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)