зуба́сцік
‘асоба і жывёла’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| зуба́сцік | зуба́сцікі | |
| зуба́сціка | зуба́сцікаў | |
| зуба́сціку | зуба́сцікам | |
| зуба́сціка | зуба́сцікаў | |
| зуба́сцікам | зуба́сцікамі | |
| зуба́сціку | зуба́сціках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)