зубале́кар
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| зубале́кар | зубале́кары | |
| зубале́кара | зубале́караў | |
| зубале́кару | зубале́карам | |
| зубале́кара | зубале́караў | |
| зубале́карам | зубале́карамі | |
| зубале́кару | зубале́карах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)