зняві́дзець

‘зненавідзець каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. зняві́джу зняві́дзім
2-я ас. зняві́дзіш зняві́дзіце
3-я ас. зняві́дзіць зняві́дзяць
Прошлы час
м. зняві́дзеў зняві́дзелі
ж. зняві́дзела
н. зняві́дзела
Загадны лад
2-я ас. зняві́дзь зняві́дзьце
Дзеепрыслоўе
прош. час зняві́дзеўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)