знеахво́ціць

‘пазбавіць каго-небудзь якога-небудзь жадання’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. знеахво́чу знеахво́цім
2-я ас. знеахво́ціш знеахво́ціце
3-я ас. знеахво́ціць знеахво́цяць
Прошлы час
м. знеахво́ціў знеахво́цілі
ж. знеахво́ціла
н. знеахво́ціла
Загадны лад
2-я ас. знеахво́ць знеахво́цьце
Дзеепрыслоўе
прош. час знеахво́ціўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)