знахо́днік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| знахо́днік | знахо́днікі | |
| знахо́дніка | знахо́днікаў | |
| знахо́дніку | знахо́днікам | |
| знахо́дніка | знахо́днікаў | |
| знахо́днікам | знахо́днікамі | |
| знахо́дніку | знахо́дніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)