знатужа́ць
‘надрываць, падрываць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| знатужа́ю | знатужа́ем | |
| знатужа́еш | знатужа́еце | |
| знатужа́е | знатужа́юць | |
| Прошлы час | ||
| знатужа́ў | знатужа́лі | |
| знатужа́ла | ||
| знатужа́ла | ||
| Загадны лад | ||
| знатужа́й | знатужа́йце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| знатужа́ючы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)