знараві́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. знараўлю́ знаро́вім
2-я ас. знаро́віш знаро́віце
3-я ас. знаро́віць знаро́вяць
Прошлы час
м. знараві́ў знараві́лі
ж. знараві́ла
н. знараві́ла
Загадны лад
2-я ас. знараві́ знараві́це
Дзеепрыслоўе
прош. час знараві́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)