зме́йка

‘машына; адна з фігур пілатажу, слалама’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. зме́йка зме́йкі
Р. зме́йкі зме́ек
Д. зме́йцы зме́йкам
В. зме́йку зме́йкі
Т. зме́йкай
зме́йкаю		 зме́йкамі
М. зме́йцы зме́йках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)