злучны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. злучны́ злучна́я злучно́е злучны́я
Р. злучно́га злучно́й
злучно́е
злучно́га злучны́х
Д. злучно́му злучно́й злучно́му злучны́м
В. злучны́ (неадуш.)
злучно́га (адуш.)
злучну́ю злучно́е злучны́я (неадуш.)
злучны́х (адуш.)
Т. злучны́м злучно́й
злучно́ю
злучны́м злучны́мі
М. злучны́м злучно́й злучны́м злучны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)