здзіка́віць
‘зрабіць каго-небудзь дзікім, адвучыць ад людзей’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| здзіка́ўлю | здзіка́вім | |
| здзіка́віш | здзіка́віце | |
| здзіка́віць | здзіка́вяць | |
| Прошлы час | ||
| здзіка́віў | здзіка́вілі | |
| здзіка́віла | ||
| здзіка́віла | ||
| Загадны лад | ||
| здзіка́ў | здзіка́ўце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| здзіка́віўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)