здзікаве́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. здзікаве́ю здзікаве́ем
2-я ас. здзікаве́еш здзікаве́еце
3-я ас. здзікаве́е здзікаве́юць
Прошлы час
м. здзікаве́ў здзікаве́лі
ж. здзікаве́ла
н. здзікаве́ла
Загадны лад
2-я ас. здзікаве́й здзікаве́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час здзікаве́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)