звекаве́чыць
‘увекавечыць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| звекаве́чу | звекаве́чым | |
| звекаве́чыш | звекаве́чыце | |
| звекаве́чыць | звекаве́чаць | |
| Прошлы час | ||
| звекаве́чыў | звекаве́чылі | |
| звекаве́чыла | ||
| звекаве́чыла | ||
| Загадны лад | ||
| звекаве́ч | звекаве́чце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| звекаве́чыўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)