зва́лчыць
‘перамагчы, адолець, заваяваць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| зва́лчу | зва́лчым | |
| зва́лчыш | зва́лчыце | |
| зва́лчыць | зва́лчаць | |
| Прошлы час | ||
| зва́лчыў | зва́лчылі | |
| зва́лчыла | ||
| зва́лчыла | ||
| Загадны лад | ||
| зва́лчы | зва́лчыце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| зва́лчыўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)