збурча́ць
‘прабурчаць што-небудзь і без прамога дапаўнення’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| збурчу́ | збурчы́м | |
| збурчы́ш | збурчыце́ | |
| збурчы́ць | збурча́ць | |
| Прошлы час | ||
| збурча́ў | збурча́лі | |
| збурча́ла | ||
| збурча́ла | ||
| Загадны лад | ||
| збурчы́ | збурчы́це | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| збурча́ўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)