заўжы́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. заўжыву́ заўжывё́м
2-я ас. заўжыве́ш заўжывяце́
3-я ас. заўжыве́ заўжыву́ць
Прошлы час
м. заўжы́ў заўжылі́
ж. заўжыла́
н. заўжыло́
Загадны лад
2-я ас. заўжыві́ заўжыві́це
Дзеепрыслоўе
прош. час заўжы́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)