заіснава́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. заісну́ю заісну́ем
2-я ас. заісну́еш заісну́еце
3-я ас. заісну́е заісну́юць
Прошлы час
м. заіснава́ў заіснава́лі
ж. заіснава́ла
н. заіснава́ла
Загадны лад
2-я ас. заісну́й заісну́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час заіснава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)