зашчу́чыць
‘застаць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| зашчу́чу | зашчу́чым | |
| зашчу́чыш | зашчу́чыце | |
| зашчу́чыць | зашчу́чаць | |
| Прошлы час | ||
| зашчу́чыў | зашчу́чылі | |
| зашчу́чыла | ||
| зашчу́чыла | ||
| Загадны лад | ||
| зашчу́ч | зашчу́чце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| зашчу́чыўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)