захво́ціць

‘выклікаць у каго-небудзь ахвоту’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. захво́чу захво́цім
2-я ас. захво́ціш захво́ціце
3-я ас. захво́ціць захво́цяць
Прошлы час
м. захво́ціў захво́цілі
ж. захво́ціла
н. захво́ціла
Загадны лад
2-я ас. захво́ць захво́цьце
Дзеепрыслоўе
прош. час захво́ціўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)