зафрахто́ўванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
зафрахто́ўванне | |
зафрахто́ўвання | |
зафрахто́ўванню | |
зафрахто́ўванне | |
зафрахто́ўваннем | |
зафрахто́ўванні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)