затрыво́жыць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. затрыво́жу затрыво́жым
2-я ас. затрыво́жыш затрыво́жыце
3-я ас. затрыво́жыць затрыво́жаць
Прошлы час
м. затрыво́жыў затрыво́жылі
ж. затрыво́жыла
н. затрыво́жыла
Загадны лад
2-я ас. затрыво́ж затрыво́жце
Дзеепрыслоўе
прош. час затрыво́жыўшы

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)